Posted by : Ye Kyaw Phyo Saturday, February 18, 2012

သိစိတ္ကေမ့လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
မသိစိတ္ကေမ့မရခဲ့ဘူး
ဘာမွန္းေရေရရာရာမသိတဲ့
ဒြိဟစိတ္နစ္ခုၾကား
ငါ့နလံုးသား နာက်င္မူေတြ
လည္ျပန္ရရွိခဲ့ေပါ့.....။
နိူးတစ္၀က္နဲ့ နာမည္ေလးညည္းမိတဲ့အထိ
စြဲလမ္းခဲ့မိေတာ့
ရူးမတက္ေပါ့ ေကာင္ေလး၇ယ္
မတန္မွန္းသိေပမယ့္
တံုးခုလို့ လက္လွမ္းခ်င္ခဲ့မိတယ္.....။
နင္နဲ့ငါ့ကို ဆံုစည္းေစတဲ့
ကံၾကမၼာကို နာက်ည္းစြာ
အျပစ္တင္မိတယ္
ေမ့လို့လည္းမရ
မုန္းဖို့လည္းမျဖစ္
ခ်စ္ဖို့လည္းမမွီနိုင္တဲ့ဘ၀ၾကီး
ပြင့္လင္းလြန္းတဲ့ငါ ေအးစက္လြန္းတဲ့နင္
ဘ၀ေတြက မဆံုနိုင္တဲ့မ်ဥ္းနစ္ေၾကာင္းလိုပဲ
ကမၻာၾကီးရဲ့ နိယာမၾကားလူးလြန့္ေနခဲ့ေတာ့
ေမာပန္းလြန္းလို့ ထြက္သြားခ်င္မိျပီ
ငါမရွိမွနင္ေပ်ာ္မယ့္ဘ၀မုိ့
ငါ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီးထြက္သြားလိုက္ပါျပီ
နင္ေပ်ာ္ပါေစေတာ့
ဟိုး ေ၀းေ၀းကငါ.....................
                                                                                                                                      ၾကိဳးစားလ်က္........!
                                                                                                                                        (ေခတ္ဆူးငယ္)

Leave a Reply

Subscribe to Posts | Subscribe to Comments

Welcome to My Blog

Popular Post

- Copyright © Knowledge Bank -Robotic Notes- Powered by Blogger - Designed by Johanes Djogan -